De eerste week van zijn residentie werd Sibe Jan Kramer overweldigd door informatie en ideeën. “Ik heb me aangemeld voor het project omdat ik ‘aansloeg’ op de doelstelling van Houtstad IJlst: Het verzamelen en uitwisselen van kennis van hout in de ruimste zin.” Eenmaal in de stad kwam daar het water bij, dat de groei van de plaatselijke hout- en staalindustrie mogelijk maakte. En de gemeenschapszin drong zich op als thema. Wat te kiezen?
“De vrijwilligerscoördinator vertelde me dat het museum 55 vrijwilligers telt. Er is niet één betaalde kracht.” Dat is 1 op de 7 Drylsters, die een deel van zijn vrije tijd opoffert voor het museum, rekent Sibe Jan uit. ‘Dát is volgens mij de Siel fan Súdwest.”
Hij ziet overeenkomsten met een bos, waarin bomen elkaar tot steun zijn. Voor hem liggen boeken over dit onderwerp. “Bomen vormen met hun wortels, en met schimmels, een netwerk waardoor ze met elkaar kunnen communiceren. Ze ondersteunen zwakke exemplaren, zorgen dat die er weer bovenop komen.”
Juist de boom, de wortel van het hout, mist hij in de presentatie van Houtstad IJlst. “Daar valt wel een verhaal over te vertellen.” Maar hoe brengt hij deze elementen samen in de zaal die hij gaat inrichten, zodat die presentatie een eigen verhaal vertelt en ook nog ruimte laat voor wisselexposities?
Terwijl we alle opties de revue laten passeren, ontstaat een duidelijke richting. Ideeën buitelen over elkaar heen: van wortels tot verlichting, van uitspraken van vrijwilligers tot sporen van schaatsen op het ijs, van bladeren tot aantekeningen van timmerlieden. “Zo gaat dat als je een goed idee te pakken hebt”, zegt hij. “Dan vallen alle puzzelstukjes op hun plek.”